Watkins Glenn en Taughannon Falls

23-24 april Taughannon Falls State Park

Een wiebelige rit was het weer: de snelwegen zijn niet in erg goede staat hier.  Manuel wil voorin zitten en ik ga met Emilie op de achterbank. Door het gerammel kan ik niet eens met Jp praten, die vlak voor me zit. Na 2,5 uur rammelen komen we aan bij Watkins Glenn State Park. We willen daar de trail langs de watervallen lopen, maar stuiten op het bordje ‘trails closed’. Balen! De North Rim trail is wel open en na even zoeken vinden we de weg om daar te komen. We rijden om en parkeren op een groot recreatieterrein. De camping hier is ook nog dicht, maar wij hebben al een reservering voor een andere plek.

Als we uitstappen om te zoeken naar het begin van de wandeling komt een van de werknemers naar ons toe. Al puffend en kuchend begint de flink gezette man een minuten durende monoloog over waar we moeten zijn, wat de beste uitzichtpunten zijn en gaat vervolgens verder over zoutwinning, immigranten en wie er op de naastgelegen begraafplaats liggen. We krijgen amper de kans om te reageren op wat hij zegt, en het is wel grappig wat hij vertelt, dus we laten hem netjes uitpraten. 

We lopen langs Indian Trail op via een brug over de kloof. Het water raast met flinke herrie onder ons de kloof door. Aan de overkant klimmen we het steile pad omhoog en lopen langs de begraafplaats, waar de man het over had. Hele oude graven zien we en ook het mausoleum van Barrett Rottschild, omgekomen tijdens de ramp op de Titanic. Het is een beetje warm, broeierig en af en toe vallen er wat regendruppels. We lopen langs twee mooie watervallen en kunnen helaas niet verder, omdat de rest van de route pas in mei open gaat. Heel jammer!

Onderweg naar beneden zien we een chipmunk (in het Nederlands: wangzakeekhoorn, ook wel bekend als Knabbel of Babbel) wegschieten. Leuk beestje! Ook gewone eekhoorns floepen de bomen in als we langslopen.

Dan nog een half uur het platteland door op weg naar de camping in Taughannon Falls State Park. Wat een prachtige omgeving! Glooiend, groene heuvels met bosachtige stukken, afgewisseld met houten huisjes in alle kleuren: armoedig, sjiek en alles ertussen, echte Amerikaanse boerenschuren, vervallen en hele mooie statige houten kerkjes, achtertuinen met gladde groene gazons en achtertuinen afgeladen met rotzooi. We zien ook veel dieren: Manuel ziet drie herten grazen en JP spot een familie wilde zwijnen. Ik kijk een ander hert recht in de ogen aan.

Helaas zien we ook heel veel doodgereden dieren langs de weg: vossen, wasberen en een hert dat er uit ziet of het nog maar net is aangereden. Wel rot om te zien.

Aangekomen op de camping is het even zoeken naar de receptie. Eindelijk gevonden blijkt ie al gesloten. Er hangt een briefje dat plaats 12 voor Groeneveld is gereserveerd dus we gaan maar vast staan. Er is nog een Nederlands gezin een paar plekken verder en de kinderen zijn heel blij dat ze met het meisje kunnen spelen. Ze doen met z’n drieën buiten verstoppertje, roosteren marsmellows en doen spelletjes in de camper. Jammer dat zij maar één nacht blijft. Wij blijven hier twee nachten.