Tornado’s en parkeerproblemen

26 april - Tornado!

‘S Nachts begint het te regenen. En niet zo zachtjes ook! Het blijft de hele nacht hard regenen en de volgende ochtend regent het nog steeds. Ik heb dus echt geen zin om mijn warme bedje te verlaten om het pad naar beneden te lopen voor de douche. Ik ga die douche in de camper maar eens uittesten en dat werkt super! Wel even zuinig met water, maar natmaken, kraan uit, inzepen, afspoelen is ook douchen.

Na het ontbijt gaan we weer op weg. Het is wederom een flinke reis die we voor de boeg hebben, en onderweg willen we een tussenstop maken bij het openlucht museum Old Sturbridge Village. Als we daar aankomen is het nog steeds regenachtig, met af en toe een droog momentje en er waait een stevige koude wind.

We betalen de entree van bijelkaar 88 dollar (duur, so it better be good!). Het is een heel mooi museum met oude huizen, winkeltjes, een kerkje en een bank. Sommige huizen zijn echt uit de 17e eeuw en zijn verplaatst naar het museum. We kunnen overal in en binnen zijn mensen met kleding aan uit oude tijden, die ons van alles vertellen. Zo is er een pottenbakker die aan het werk is en ons uitlegt hoe ze vroeger te werk gingen. Er is een smid die metalen gereedschap smeedt, er zijn boerinnen die uitleggen hoe ze vroeger kookten en hoe vlees werd geprepareerd. Zo ligt er een gepekelde varkenspoot van zes jaar oud, die gewoon nog eetbaar is. We hoeven niet te proeven... 

We lopen rond, bekijken alle tentoonstellingen (wapens, bewerkt glas, klokken), halen een beker mierrrzoete chocolademelk en gaan richting de giftshop die meteen de uitgang is.

Terwijl we de giftshop binnenkomen worden we door de dame van de winkel gemaand om weg te blijven bij de ramen en naar de hal te gaan waar ook andere bezoekers staan. Huh, wat? Er blijkt een tornadowaarschuwing te zijn uitgegaan en iedereen moet veiligheid zoeken.

Na enkele minuten blijken we niet veilig genoeg te zijn en moet de hele groep het smalle trappetje naar de kelder af om in een kleine betonnen opslagruimte tussen de dozen te wachten tot het gevaar is geweken. De ruimte vult zich snel met bezoekers, waaronder een stel schoolkinderen en hun begeleiders. Emilie is een beetje bang en zelf hebben we ook veel vragen. Is dit weer Amerikaans dramatisch gedoe of is er echt gevaar?

Ik vraag het aan één van de juffen. Ze legt uit dat die waarschuwing wordt verzonden als er een bepaalde draaiing van de wind wordt gemeten. Er kan dan een tornado ontstaan. We zijn niet in Kansas, grapt ze, dus geen echte enge dingen. Wat wel kan is dat het heel hard gaat hagelen en dat grote hagelstenen schade kunnen uitrichten. Vandaar dat we bij de ramen weg moesten blijven.

Na een kwartier is het gevaar geweken en mogen we de kelder uit.

Voor de schrik kopen we een lolly voor de kinderen en vertrekken met de camper richting de kust.

De hele weg blijft het rotweer. Jp moet weer beide handen gebruiken om te sturen, want af en toe zijn er harde windstoten.

Pines Camping Area waar we willen overnachten is niet zo gezellig. Veel vaste plekken, rommel en een bepaald slag mensen. Het is nog altijd hard aan het gieten dus we komen de camper niet meer uit tot morgenochtend. 

27 april - Rockport 

Na het douchen en ontbijten gaan we snel weg bij deze ongezellige camping. Het is eindelijk droog, al heeft het tot in de kleine uurtjes heel hard geregent.  

We gaan vandaag via de kustplaats Rockport en Salem naar de volgende camping in Middleboro. Onderweg zien we af en toe een stukje blauwe lucht. Rockport is een heel leuk vissersstadje, bekend om het rode gebouwtje in de haven. Wat minder leuk is is dat we nergens een parkeerplek kunnen vinden voor onze camper. Na een tijdje zoeken en googlen vinden we een grote camperplek, maar daar aangekomen staat er een (leeg) hokje waar betaald moet worden en allemaal waarschuwingsborden met ‘trespassers will be fined’ etc... we twijfelen, maar gooien hem er toch maar neer. We zien geen andere optie, omdat er overal door het stadje borden staan dat het voor ‘residents only’ is. 

We lopen naar het centrum en komen in een allerschattigst winkelstraatje met boetiekjes, galleries en eettentjes. Jp wil heel graag verse kreeft eten en dat lijkt mij ook wel wat. Bij een vistentje bestellen we lobsterrols en viskoekjes. Smullen!!

We lopen nog even verder tot we bij het einde van het stadje komen. Een pier met opgestapelde stenen sluit de haven af. Natuurlijk klimmen we de stenen op tot het einde van de pier (met het risico op wegwaaien).

Na een tijdje lopen we terug naar de parkeerplaats. Gelukkig. Geen boete, niet weggesleept en geen wielklem.

Dan willen we graag nog naar het heksenstadje Salem. Daar aangekomen hebben we hetzelfde probleem als in Rockport. Waar parkeer je zo’n slagschip?! En daar moeten andere RV-gebruikers toch ook last van hebben? Googlen wijst ons naar een parkeerplek een half uur lopen vanaf het centrum. Even rekenen betekent dat dat we dan pas na 20u op de camping aan gaan komen. Balen, maar dat gaan we gewoon niet redden en we besluiten dan maar door te rijden.

Het laatste stukje rond Boston is heel druk en we doen er inderdaad bijna twee uur over om bij de KOA camping in Middleboro aan te komen. Wat een verschil met die mooie staatscampings! Het staat hier bomvol met campers, de één nog groter dan de andere! Gelukkig is er wel een groot springkussen en een speeltuin en we zijn de kinderen dan ook kwijt tot het eten klaar is. 

We hebben hier gereserveerd voor twee nachten, maar in de buurt zijn heel weinig andere campings al open omdat het zo vroeg in het seizoen is. Misschien blijven we dus langer, maar dat zien we later wel.

Voor morgen staat er een walvistour op het programma!! Veel zin in!