Dag 6 Sedona - Grand Canyon

Misschien blijft het wel de hele reis zo, iedere ochtend tussen 3u en 5u wakker zijn... Nou ja, so be it! We gaan ook vroeg naar bed, omdat de kinderen in één ruimte slapen. In het donker lezen lukt niet echt ;-).
We ontbijten in The Coffeepot, een ontbijtrestaurant verderop in de straat. Ze hebben een hele uitgebreide kaart en het is echt moeilijk kiezen. De kinderen bestellen french toast, Jp bestelt een omelet met toast en ik 3 pancakes en 1 ei. Halleluja, die pancakes zijn zo groot als een ontbijtbord en 4 cm dik, ik dacht dat het van die kleintjes waren. Ik werk me door anderhalf heen en plof dan bijna.
Dan terug naar de lodge, spullen pakken en uitchecken. We nemen de 'scenic route' richting Flagstaff en stoppen kort na Sedona nog om wat rond te lopen en foto's te maken van de mooie rode rotsen. We krijgen er geen genoeg van, maar we moeten door, want we willen op tijd in de Grand Canyon aankomen. 
De weg brengt ons steeds hoger en er ligt inmiddels echt een enorm pak sneeuw. De kronkelroute is prachtig. We rijden door een bergachtig gebied met rechts van ons een snelstromende beek. Na een half uurtje stappen we uit bij de Oak Creek Vista, wederom een ontzettend mooi uitzichtpunt waarbij we het besneeuwde dal inkijken. De kinderen gaan helemaal los in de sneeuw.
Dan verder via de State Highway naar Tusayan. We komen langs het hotel waar we logeren, maar rijden gelijk door naar National Park Grand Canyon. We zijn weer eens niet de enige, er staat file om binnen te komen en er is alleen parkeerplek een eind vanaf het Visitors Centre. Manuel ziet twee herten en een konijn, maar Jp en ik speuren naar een parkeerplekje en missen die mooie dieren. Eindelijk gelukt. We kopen een vaag, onbestendig broodje en een notencake, die bevroren blijkt en eten het al wandelend op. Het is echt koud hier: 4 gr! De kinderen hebben gelukkig hun handschoenen aan, maar de mijne blijken niet mee te zijn en JP heeft geen zin om de koffer te doorzoeken op de parkeerplek. 
En daar is tie dan hoor... The majestic Grand Canyon!! Wooow! Om het in het echt te zien is echt onbeschrijflijk. Op geen enkele foto of video kun je de omvang echt treffen. We zien meteen twee adelaars! Nog een keer wow!
Echt jammer dat het spitsuur is hier. Wat een toeristen! Het is ook ijzig koud, de wind rukt bijna mijn mobiel uit mijn handen als ik foto's aan het maken ben. De mooiste foto's maak ik met de echte camera (die kan ik helaas pas delen als we terug in NL zijn).
We lopen een heel eind langs de Canyon. Vanaf iedere hoek ziet het er weer anders uit, en we blijven ons verbazen over de grootsheid. Jp ziet in de verte een wit stipje zweven en denkt dat het een roofvogel is, maar als we de verrekijker van Manu pakken blijkt het een helicopter. Zo groots is het dus, dat een heli er uitziet als een vogel. Als de kinderen lichte bevriezingsverschijnselen gaan vertonen moeten we naar de auto. Maar ik wil nog niet weg. Echt balen dat het zo koud is, want ik zou graag een stuk van een trail lopen. We rijden dan nog maar een stuk verder met de auto richting Grandview Point. Blijft mooi. Nog een laatste keer kijken en dan maar naar het hotel.
Best sjiek! De kinderen duiken het zwembad in. Ze delen het water met een 12-koppige Aziatische familie, die met zijn allen oma leren zwemmen. Als we later in het restaurant van het hotel eten, onderbreekt één van de mannelijke familieleden nog even de (zeer matige) liveband om een serenade aan zijn vrouw te brengen. Tenenkrommend, maar wel vermakelijk.