Via Connecticut weer terug

2 mei 2019 - New Jersey, New Jersey, Verenigde Staten

1 mei - Mystic, Connecticut

We komen steeds dichter bij ons startpunt in New Jersey, maar vandaag hebben we maar een kort ritje gepland. Vanaf de mooie camping in Rhode Island (met koude douches!) is het maar een uur rijden naar het havenstadje Mystic, bekend van de film Mystic Pizza met Julia Roberts. 

Emilie is verdrietig vandaag. Haar account op Tiktok (social media, een platform waarop kinderen liedjes playbacken en grappige filmpjes maken) is op onverklaarbare wijze verdwenen. We kunnen er heel weinig aan doen, maar het is wel sneu voor haar. Ze heeft zoveel tijd gestopt in al die filmpjes!

Aangekomen in Mystic halen we Emilie over om iets te maken van de dag. We willen het Mystic Seaport Museum bezoeken, ook weer een open lucht museum maar nu met een haven/schepenthema. Bij de kaartverkoop staat een dame die tot onze verbazing Nederlands spreekt. Ze heeft 25 jaar met haar Hollandse man in Utrecht gewoond, zegt ze. Voor een bedrag van maar liefst 95 dollar kopen we kaartjes. Dat Amerika duur is met dit soort dingen wisten we al, maar dit is wel heel erg over the top. In NL kan je voor dit geld naar een concert van U2 in de Ziggo...

Goed. Het museum is best leuk. Of we het het geld waard vinden weten we niet. Er zijn een paar historische schepen waar je op en in kan kijken. Ook een echte walvisvaarder uit de 19e eeuw, die nog altijd zeewaardig is. We zien de harpoenen aan het schip hangen en ik kan alleen maar denken aan die prachtige dieren die we een paar dagen geleden hebben gezien. 

Er zijn ook weer huisjes en winkeltjes waar je in kan, net als in Old Sturbridge Village, maar we vonden dat museum leuker. 

De kinderen mogen bij een drukker een tekst afdrukken met inkt op papier. Helaas zijn er ook een paar huisjes gesloten. Er is een leuke tentoonstelling van houten boegbeelden en er is een planetarium.

Bij het museum over de walvisvaart moeten we echt even slikken. Hier wordt pijnlijk duidelijk hoe die walvisvaarders te werk gingen. De walvisvaart is vele jaren een bloeiende industrie geweest in de VS. Om de olie die gebruikt werd voor lampolie, zeep en als smeerolie voor machines en de baleinen die werden verwerkt in damescorsets en paraplu’s te bemachtigen zijn er miljoenen walvissen afgeslacht. Tot diep in de 19e eeuw is er mee doorgegaan tot later andere oliebronnen belangrijker werden en men zich realiseerde dat de walvissen aan het uitsterven waren. Heftig en verdrietig om te zien.

Om iets na 15u rijden we het gezellige historische centrum van Mystic door. Best balen weer. We moeten echt nog boodschappen doen en we willen om 17u bij de volgende camping zijn. Geen tijd meer voor die leuke winkeltjes...

Even een snelle stop bij de Wallmart voor drinkwater, yoghurt, broodjes en eten voor morgenavond en weer door.

De camping is Connecticut is weer een leuk plekkie om te kamperen. We krijgen voor 45 dollar een full hook up, wat inhoudt dat we de camper volledig op het riool en de waterkraan kunnen aansluiten. Lekker douchen in de camper dus. 

‘s Avonds gaan we op zoek naar een leuke tent om te eten en we komen terecht bij the Seahouse in Madison. Jp en Emilie bestellen allebei fish and chips, Manuel neemt een klein gerechtje: taco’s met salade en gehaktballetjes en ik neem gegrilde kip met salade en aardappelpuree. Het is superlekker en de porties zijn een keer normaal. We eten allemaal ons bord leeg en hebben zelfs nog een gaatje voor een stuk frambozentaart. Die krijgen we niet op...

2 mei - laatste stuk met de camper

Vandaag moeten we de laatste mijlen rijden om ons rondje af te maken. Morgenochtend moeten we om 10u de camper inleveren bij Road Bear. Vervolgens met de trein naar Manhattan, met de metro naar Jamaica Station, dan de Airtrain naar het vliegveld. Hopelijk hebben we nog gelegenheid om ergens in NYC te lunchen.

Ik hoop het laatste stukje van de reis op het vliegveld of in het vliegtuig te typen. Keep you posted!

Foto’s